دل دے غریب خانے وچ اک رات بھور گۓ
ہک شخص زخم پیار دے سارے کتھور گۓجندرا وی دل دا بند ہا، کندھاں وی تار ہن
سمجھ نئ آسگی کیرھے رستے توں چور گۓ
عشق اے جیڈا سوار ہے دل بے لغام کوں
مونجھیں دی تیز تھئ ہوئ کاتی تیں ٹور گۓ
خشکی توں اکھ غریب دیاں پپلیاں نہ بھر ونجن
تیڈی جدائ دا ڈکھ یکیاں ہنجوں اکور گۓ
او تئیں ستم دی سولی تے سوچیں سفر کیتے
جے تئیں تیڈے پیار دی پائل دا شور گۓ.
"سئیں جمشید ناشاد"
No comments:
Post a Comment